Σάββατο 3 Μαΐου 2008
Πέμπτη 1 Μαΐου 2008
How to Get Rid of Others - Anders Ronnow Klarlund (2007)
Δεν υπάρχει καλύτερη χρονιά από τη φετινή (και καλύτερη έξοδος στις αίθουσες από τη 1η Μάη) για τη θέαση του How to get rid of others. Μιας ταινίας ενοχλητικής αν ζούσαμε στη τέλεια κοινωνία, αλλά δυστυχώς επίκαιρης στην αληθινή που ζούμε. Τα χονδροειδή υπό άλλες συνθήκες αστεία των Δανών μοιάζουν τόσο μα τόσο κοντινά σε νόμους και διατάξεις που είδαν τα μάτια μας φέτος γιατί έχουν κοινό στόχο. Τη μετατροπή της ανθρώπινης ύπαρξης δηλαδή σε, κατά κάποιο τρόπο, λογιστική μονάδα και την εκβιαστική εισχώρηση των ατόμων σε ένα σύστημα που εξυπηρετεί επιλεκτικά μόνο όσους το εξυπηρετούν.
Στη Δανία του κοντινού μέλλοντος λοιπόν βρέθηκε η λύση για τη πρόοδο του κράτους. Όλοι οι άνθρωποι περνούν από επιτροπή αξιολόγησης, για το αν είναι παραγωγικοί ή όχι. Έτσι σακάτηδες, αλκοολικοί, τεμπέληδες, αναρχικοί, αντιδραστικοί, όσοι γενικώς δε συμφωνούν με το σύστημα πολύ απλά μετά το πέρας της εξέτασης θανατώνονται. Ποιοι μένουν ; Αυτοί που ξυπνούν το πρωί , δουλεύουν ως το βράδυ δεν ασχολούνται και δεν αντιδρούν με όσα ψηφίζονται ή γίνονται γύρω τους. Οι απαθείς. Καλύτεροι και χρησιμότεροι για έναν εξουσιαστή και από τους πεζοναύτες για έναν στρατηγό. Κάπως έτσι ονειρεύονται λοιπόν τον κόσμο του μέλλοντος, ένα κράτος απόλυτος αρχηγός να παρέχει προνόμια (και αυτά λιγοστά) μόνο σ’ αυτούς που συνεισφέρουν στην επιβίωση του. Και μετά κοροϊδεύουμε τη Β. Κορέα. Αν για ένα λόγο είναι ενοχλητικό το φιλμ είναι γιατί όλα αυτά τα πραγματικά άσχημα γεγονότα δίνονται με ακραία και εξόφθαλμα κωμικοτραγικό τρόπο. Επειδή όμως μετά τους τίτλους τέλους θυμόμαστε πως ζούμε σε κωμικοτραγική χώρα η αρχική ενόχληση μετατρέπεται σε προβληματισμό.
ps : Πιάστε τον Μάη (ό,τι και αν σημαίνει αυτό...)
Στη Δανία του κοντινού μέλλοντος λοιπόν βρέθηκε η λύση για τη πρόοδο του κράτους. Όλοι οι άνθρωποι περνούν από επιτροπή αξιολόγησης, για το αν είναι παραγωγικοί ή όχι. Έτσι σακάτηδες, αλκοολικοί, τεμπέληδες, αναρχικοί, αντιδραστικοί, όσοι γενικώς δε συμφωνούν με το σύστημα πολύ απλά μετά το πέρας της εξέτασης θανατώνονται. Ποιοι μένουν ; Αυτοί που ξυπνούν το πρωί , δουλεύουν ως το βράδυ δεν ασχολούνται και δεν αντιδρούν με όσα ψηφίζονται ή γίνονται γύρω τους. Οι απαθείς. Καλύτεροι και χρησιμότεροι για έναν εξουσιαστή και από τους πεζοναύτες για έναν στρατηγό. Κάπως έτσι ονειρεύονται λοιπόν τον κόσμο του μέλλοντος, ένα κράτος απόλυτος αρχηγός να παρέχει προνόμια (και αυτά λιγοστά) μόνο σ’ αυτούς που συνεισφέρουν στην επιβίωση του. Και μετά κοροϊδεύουμε τη Β. Κορέα. Αν για ένα λόγο είναι ενοχλητικό το φιλμ είναι γιατί όλα αυτά τα πραγματικά άσχημα γεγονότα δίνονται με ακραία και εξόφθαλμα κωμικοτραγικό τρόπο. Επειδή όμως μετά τους τίτλους τέλους θυμόμαστε πως ζούμε σε κωμικοτραγική χώρα η αρχική ενόχληση μετατρέπεται σε προβληματισμό.
ps : Πιάστε τον Μάη (ό,τι και αν σημαίνει αυτό...)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
