[Υπάγεται στην ενότητα other pleasures of life όπως καταλαβαίνετε. Η λίστα θα δίνεται σιγά σιγά, είναι αυστηρά προσωπική και δεν έχει σχέση με την ποιότητα των αγώνων. Είτε καλοί,είτε όχι είναι αυτοί που πανηγύρισα, φώναξα, έβρισα περισσότερο. ]
Μπαρτσελόνα - Άρης 88-89 (1987, Κύπελλο Πρωταθλητριών)
Ναι εντάξει ήμουν μικρός, αλλά μου έκοβε από τότε (χο,χο). Το ματς είναι πολύ αργά για τον μικρό Τάσο, όμως το καλό μας video είναι εδώ. Την άλλη μέρα δε θυμάμαι γιατί, αλλά δεν είχε σχολείο και έχοντας φροντίσει να μην μάθω σκορ βάζω τη κασσέτα. Ο αγώνας - όπως και πολλοί άλλοι τότε - θα μπορούσε να λέγεται και Μπατσελόνα - Γκάλης καθώς ο Nick σταμάτησε στους 45. ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ φινάλε που τα είχε όλα. Ανατροπή (από 86-81, 86-89), χαμένη βολή στο τέλος, 4 δευτερόλεπτα που κράτησαν ένα δεκάλεπτο περίπου, τον Ιωαννίδη να βγάζει το σακάκι. Ο Σιμπίλιο κερδίζει φάουλ στο τρίποντο στα 4'' και με 3/3 βολές στέλνει το ματς στη παράταση. Χάνει τη δεύτερη και βάζει κατά λάθος και με ταμπλό τη τρίτη και παρά τις προσπάθειες το σκορ έμεινε ίδιο. Ήταν η αρχή μιας μαγικής τριετίας που όσο να ΄ναι σημάδεψε τα παιδικά μου χρόνια
2 σχόλια:
Νίκος Γκάλης και Pearl Jam να παίζουν από πάνω. Να δούμε τι άλλο...
Και όχι η φάτσα του Σιμπίλιο δεν είναι μέσα. :(
Τσίκο Σιμπίλιο....
Κατάλαβα σε τι τριπάκι θα μ' έχεις για τα επόμενα της δεκάδας.
Μεγάλο ματς και ρε φίλε, πολύ συναισθηματικά φορτισμένες εικόνες.
Πολύ.
Δημοσίευση σχολίου