Παναθηναϊκός - Μπαρτσελόνα 67-66 (1996, Τελικός Euroleague)
Το καλό με το μπάσκετ είναι πως όταν μένει ελάχιστος χρόνος, χάνεται παντελώς η έννοια της οργάνωσης και του συστήματος - αμυντικού ή επιθετικού. Στην προκειμένη όμως μιλάμε για το απόλυτο χάος.Χαλάει το χρονόμετρο των 30, χάνει τη μπάλα με φάουλ ο Γιαννάκης, κολλάει το κανονικό χρονόμετρο και ο Βράνκοβιτς κάνει το μεγαλύτερο από τα ούτως ή άλλως τεράστια βήματα του για να μην πατήσει τον Κόρφα που πέφτει μπροστά του. Κόψιμο - αντικανονικότατο - εε και μέσα στον πανικό κάποια στιγμή λήγει το ματς. Και όλοι μέσα. Πρόωρη Ανάσταση τη Μ.Πέμπτη για όλο το ελληνικό μπάσκετ που επιτέλους παίρνει κούπα στην Ευρωλίγκα. Ντομινίκ, Βράνκοβιτς, Γιαννάκης, Κόρφας, Αλβέρτης, Οικονόμου κτλ δικαιότατα στο ψηλότερο σκαλί. Η πρώτη φορά ήταν η πιο δύσκολη τελικά
1 σχόλιο:
Πολύ άθλημα βλέπω τώρα τελευταία! Αφού έχεις που έχεις την πόρωση γιατι δε κάνεις ειδικό section περί του αθλητισμού?
Δημοσίευση σχολίου