Και επισήμως το καλύτερο σινεμά που είδαμε ποτέ, το δημιούργησαν άνθρωποι που είναι πλέον νεκροί. Στις δρακουλικές ταινίες που έλεγε και ο - δράκουλας και αυτός πλέον - τρισμέγιστος Ραφαηλίδης προστίθενται αρκετές και μάλιστα ψηλά ψηλά στη λίστα. Πέραν λοιπόν τα "ήταν σπουδαίος" που εννοούνται, έχω να πω πως μακάρι να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που αφήνουν ανεξίτηλο έργο και πεθαίνουν στα 90 τους.Όσο υπήρχαν Bergman και Antonioni θα υπάρχουν και εκατοντάδες ανώνυμοι που είτε θέλουν να τους μοιάσουν είτε θα εμπνέονται καθημερινά απ' αυτούς. Αν δεν υπήρχαν, ας μην το έφτιαχνε ο Lumiere το ρημάδι. Το σινεμά λοιπόν δεν πέθανε, αντίθετα ζει και βασιλεύει στα ράφια μας. Όσο λοιπόν ξαναβλέπω τη κάμερα να περνά μέσα από τα κάγκελα στο ανεπανάληπτο φινάλε του Passenger, τη Bibi Andersson και τη Liv Ullman γίνονται ένα στη Persona, τον David Hemmings να εξαφανίζεται όπως και το πτώμα στο Blow up και τον Max von Sydow να παίζει σκάκι με τον Θάνατο, το σινεμά όχι απλά θα ζεί αλλά θα κυριαρχεί. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
3 σχόλια:
Bravo bravo ki esy na synexizeis na grafeis:P Vasika parakseno, egrapses sas pro alla paroli ti sovarotita to keimeno kryvei poly synaisthima ...evge! Eidate ti paidia vgazei o stratos vre paidia! ;)
Ευχαριστούμε αναμφισβήτητα. Κι εγώ σ' ευχαριστώ που εξαίρεσες τον Peter απ' το βρωμόστομά σου.
Kata ta alla teras psyxraimias o zubi :-P
Δημοσίευση σχολίου