The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford - Andrew Dominik (2007)

Όταν η κοινωνία δε βγάζει αυθεντικούς ήρωες θαυμάζει κάποιους ψεύτικους όπως έναν ληστή. Πολύ μεγάλο μέρος όμως στο θαυμασμό ενός ήρωα και στην ολοκλήρωση του επί της γης έργου του παίζει ο τρόπος με τον οποίο αφήνει τα εγκόσμια. Αλλιώς να πεθάνει ένας ήρωας από φυσικά αίτια και αλλιώς από τα χέρια ενός προδότη. Όσο παράλογο και αν ακούγεται αυτομάτως γίνεται ίνδαλμα, ναι ο κοινός ληστής. Ο διαβόητος Jesse James καταλήστεψε την αμερικανική επαρχία για 15 περίπου χρόνια και παρ’ όλα αυτά οι περιπέτειες του κυκλοφορούσαν σε κόμικς και πολλά μικρά παιδιά ονειρευόταν να γίνουν σαν αυτόν. Αυτό το ψεύτικο πέπλο του επαναστάτη που τον περιέκλειε εξάγνιζε πολλές φορές τα εγκλήματά του και ο φτωχός Αμερικανός επαρχιώτης – αυτός εννοείται που δεν υπήρξε θύμα του - μέσα στην άγνοια και την αμάθεια του κάποιες φορές τον εκθείαζε.

Αρκετά νωρίς στο φιλμ παρατηρούμε μια ληστεία τραίνου, την τελευταία όπως ανακοινώνεται για την συμμορία των James. Ο Jesse James έχει πλέον κουραστεί από τις συνεχείς μετακομίσεις, διαπιστώνει όμως με τρόμο πως είναι πολύ αργά να ζήσει μια κανονική ζωή χωρίς προβλήματα με το νόμο ή με πρώην συνεργάτες του. Επικηρυγμένος παντού, καχύποπτος πλέον με όλους ο Jesse οδηγείται σταδιακά στη παράνοια, μέσω των αλαζονικών ξεσπασμάτων και των αναίτια βίαιων πράξεων του. Πολλές από αυτές γίνονται όχι τυχαία μπροστά στα μάτια του Robert Ford, ενός νέου που και αυτός μεγάλωσε ακούγοντας τα “κατορθώματα” του Jesse και έγινε όπως ισχυρίζεται αυθεντία πάνω σ’ αυτόν. Ο Robert Ford είναι αυτός που θαυμάζει και μισεί περισσότερο από κάθε άλλον τον Jesse James.
Η ιδιοφυής λύση του Jesse πάνω στο πρόβλημα της ίδιας του της ύπαρξης είναι το τέλος της. Αυτό όπως ανέφερα όμως πρέπει να γίνει με τρόπο τέτοιο που αρμόζει σε ήρωα. Μια συνωμοσία, μια πισώπλατη πιστολιά, και ο κακός Jesse James γίνεται αυτομάτως θύμα, ο διαβόητος ληστής γίνεται λαϊκός ήρωας. Γι΄ αυτό και ο Robert Ford, ημιπαράφρονας και αυτός πλέον είναι το τέλειο πιόνι του. Με μια σειρά προσεγμένων κινήσεων ο Jesse πέφτει νεκρός και περνάει στην ιστορία με τρόπο τόσο βέβαιο και ξεκάθαρο όσο και ο τίτλος της ταινίας. Η δολοφονία του Jesse James από τον δειλό Robert Ford. Κανείς δε θα μιλήσει για τη δολοφονία του κακοποιού από έναν γενναίο νέο. Κανείς δε θα πετάξει στη θάλασσα τη σωρό του Jesse, αντίθετα πολλοί θα πληρώσουν για μια φωτογραφία της
Ο Andrew Dominik περιγράφει με ανατριχιαστική ειρωνεία αυτή τη μεγάλη “απάτη”. Αν την είχε καταγγείλει απλά πιθανώς να ήταν και αυτός ένας “δειλός”. Αντιθέτως το δίπολο τίτλου και περιεχομένου που προτείνει δημιουργεί μια συνεχή και εθιστική εναλλαγή ρόλων - ήρωα και αντιήρωα - ανάμεσα στο ζευγάρι των πρωταγωνιστών. Η σχέση των 2 τους πάντως δε θα μπορούσε να αποτυπωθεί καλύτερα από τα αφοπλιστικά βλέμματα των Brad Pitt και Casey Affleck στα κοντινά πλάνα που όσο περνάει η ώρα γίνονται ευτυχώς περισσότερα. Και εγώ, 30 ώρες περίπου αργότερα μετά τους τίτλους τέλους είναι αδύνατον να βγάλω από το μυαλό μου αυτή τη ταινία