Η ταινία, που διαδραματίζεται στην Αμερική την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, παίρνει το όνομα της από την τοποθεσία όπου τα μέλη του υποκόσμου χρησιμοποιούν για να απαλλάσσονται από τους παρείσακτους – κοινώς να δολοφονούν. Ο πρωταγωνιστής Gabriel Byrne θα βρεθεί εκεί 2 φορές πρώτα ως θύτης και μετά ως υποψήφιο θύμα. Στη πορεία της ταινίας αλλάζει στρατόπεδο πηγαίνοντας από τον “κουμανταδόρο” της πόλης στον αντίπαλο του και υλοποιώντας ένα ασύλληπτο σχέδιο χρησιμοποιεί ως αντικείμενα διάφορους μικροκακοποιούς. Αυτή η συνεχής αλλαγή καταστάσεων είναι και το μεγαλύτερο όπλο της ταινίας καθώς δίνεται ιδιοφυώς χιουμοριστικά, αφού το μεγαλύτερο άγχος των ηρώων κατά τη διάρκεια της είναι πως θα καταφέρουν να ξεχωρίζουν τους φίλους από τους εχθρούς. Η “ηθική” του υποκόσμου που λέει και στην εναρκτήρια σκηνή ο υποψήφιος αρχιμαφιόζος Johnny Caspar είναι το ζητούμενο. Οι μόνοι ακίνδυνοι σ’αυτή την ιστορία είναι προφανώς οι αρχές του τόπου που λειτουργούν απλώς ως πιόνια και προσπαθούν, με το αζημίωτο βέβαια, να ικανοποιούν τα “αφεντικά”.
Η ευκολία με την οποία αλλάζουν συμμαχίες και φίλους οι μικροί και μεγάλοι κακοποιοί της ταινίας βγάζει προς τον θεατή μια εικόνα γελοιοποίησης. Σε καμία στιγμή δεν υπάρχει προσπάθεια θεοποίησης κάποιου ήρωα, κάτι που συχνά για λόγους εντυπωσιασμού γίνεται σε πολλές παρόμοιες ταινίες. Ακόμη και ο πρωταγωνιστής παρά την ευφυΐα που διαθέτει, λόγω του αποστασιοποιημένου από τα πάντα χαρακτήρα του αλλά και των προσωπικών του αδυναμιών – παράλληλα με το σχέδιο του έχει να αντιμετωπίσει και χρέη που ο ίδιος δημιούργησε – δεν αποτελεί πρότυπο ήρωα και σε καμία περίπτωση δε μπορεί να μείνει ως συμπαθής. Οι Coen έφτιαξαν λοιπόν μια ταινία με θέμα τη μαφία και με πρωταγωνιστές τα μέλη της και κατόρθωσαν να την απογυμνώσουν. Ακόμη και από τον τίτλο κλείνουν το μάτι σαν να μας λένε πως αργά ή γρήγορα όλα τα μέλη της εκεί καταλήγουν. Μέλη συνήθως αμόρφωτα, άπληστα και τα περισσότερα διόλου ευφυή. Γι’ αυτό απορούν σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του φιλμ , σ’ένα από τα πιο εξωφρενικά αστεία που είδαμε ποτέ, που πήγαν τα μαλλιά του ιδιωτικού ντετέκτιβ που βρέθηκε νεκρός. Ακόμη γελάω με τα χάλια τους…
1 σχόλιο:
για να μην γεμισουμε τη στηλη των σχολιων με μακροσκελης απαντησεις νομιζω οτι το ιστορικο των τελευταιων ημερων μιλαει μονο του διαβαστε αναλυτικα ενα θελετε στην ιστοσελιδα μας.Ολα αυτα που λενε οι σχολιαστες και δικαιως για το αρχικο προφιλ του φεστιβαλ εχουν δικιο και εμεις το χαρηκαμε πολυ τα πρωτα χρονια ..τα τελευταια ομως αλληθωριζει τραγικα προς την τηλεοραση και οι επιλογες του Ελληνικες και ξενες εχουν υποστει σοβατη κριση κριτηριων δυστυχως.Οι αποκλεισμοι δεν αφορουν μονο Ελληνικες ταινιες αλλα και πολλες αξιολογες ξενες.Εμεις επιθυμουμε και επιδιωκουμε με καθε τροπο με τη δουλεια μας το διαρκη διαλογο της Ελληνικης ταινιας στο διεθνη στιβο κανεις απο εμας δεν ειναι δημοσιος υπαλληλος αλλεολοι ανεξαρτητοι μαχομενοι κινηματογραφιστες που με λυπη διαπιστωνουμε τα τελευταια χρόνια αυτη τη τηλεοπτικη στροφη του Φεστιβαλ στο ,mainstream Οταν ο διευθυντης του δηλωνει ντοκυμαντερ ειναι δημοσιογραφια ..και οταν ολοι γνωριζουεμε τι εστι δημοσιογραφια..νομιζω οτι καθισταται αυτονοητο γιατι αποκλειονται οι εργασιες με αποψη
Την αγωνια μας καταθετουμε γιατι και εμεις κατ εξοχην θεατες ειμαστε Καμμια φορα δυστυχως και τα προσωπα αλλαζουν υστερα πο 15 χρονια διαθεσεις και αισθητικες αποψεις οποτε πιθανον να μην καθιστανται τα πιο καταλληλα.Επισης υπαρχουν στον κοσμο χιλιάδες ανθρωποι νεοι με ταλεντο γνωση και διαθεση αυτο εσεις που ειστε μαχομενοι θεατες και νεοι μην το ξεχνατε ενα αλλο χαρακτηριστικο στη χωρα μας ειναι οτι μενουμε στις μεγαλες ηλικιες στα κυβερνητικα ποστα..by the way ο μονος που αμοιβεται απο το δημοσιο σε ολο αυτο το διαλογο ειναι ο διευθυντης του Φεστιβαλ..και ενδεχομενως θα επρεπε να ειχε καπως μεγαλυτερο σεβασμο στο δημόσιο διαλογο και κυριως σε ολες τις νεες τασεις στο ντοκιμαντερ που βεβαια δεν καλυπτει αλλα πιο συχνα εξοριζει η τηλεοραση.Ευχαριστουμε για τη φιλοξενια περισσοτερα στο μπλογκ μας http://cinemaingreece.blogspot.com/
Δημοσίευση σχολίου