Εννέα χρόνια μετά τη προηγούμενη, το American Film Insitute επιστρέφει με τη νέα ανανεωμένη λίστα για τις 100 καλύτερες αμερικανικές ταινίες όλων των εποχών. Ξεκινάει πάλι λοιπόν η συζήτηση που αγαπάμε να μισούμε. Λίστες. Ποιοί, πως και με ποια κριτήρια επιλέγουν τις καλύτερες ταινίες, τις καλύτερες ατάκες, τους καλύτερους ηθοποιούς, τις καλύτερες σκηνές και άλλα πολλά καλύτερα. Γιατί του AFI και όχι του BFI, του Empire, του imdb. Μετά τη δημοσίευση κάθε έγκριτης λίστας οι απανταχού σινεφίλ κάθονται στο τραπέζι και θυμίζουν τους ποδοσφαιρόφιλους. Αντί για βάζελους,γαύρους και σκουλήκια υπάρχουν Godfatherικοί, Citizenkanικοί και η ανερχόμενη δύναμη οι Lordoftheringsικοί. Και πως είναι δυνατόν η Casablanca με το gay φινάλε να είναι τόσο ψηλά, γιατί τέτοια εμμονή με τον Kane, έλεος όχι και ο Ryan, που είναι ο Lynch, γιατί μόνο ταινίες πριν το 1950 και άλλα τέτοια πιθανά και απίθανα ακούγονται. Τη θέση των μεταγραφών παίρνουν τα κατά καιρούς special edition DVD των ταινιών που διευρύνουν το μύθο τους. Όπως και στο ποδοσφαιρο, έτσι και εδώ πάντως άκρη δε βγαίνει ποτέ. Όλοι έχουν δίκιο και άδικο.
Δε ξέρω για σας, πιστεύω πως κανείς ποτέ δε θα καταφέρει να με πείσει για την ύπαρξη της Λίστας. Αυτής δηλαδή που θα αντιπροσωπεύει τους πάντες, θα έιναι δεκτή απ 'όλους. Ακόμη και να προσπαθούσαν κάποιοι αυτό το ακατόρθωτο εγχείρημα, πως ακριβώς θα έκριναν τη κάθε "μεγάλη" ταινία ? Το Ταξίδι στη Σελήνη του Melies για παράδειγμα ήταν κάτι το εξωπραγματικό πριν 105 χρόνια, σήμερα όμως πόσους συγκινεί ακόμη ? Είναι οι καινοτομίες της όταν κυκλοφόρησε ή η διαχρονικότητα της σημαντικότερος παράγοντας για την αξία μιας ταινίας ? Και άντε πες το ξεπερνάμε αυτό, πως ακριβώς θα υπάρξει αντικειμενικότητα σε ένα εξορισμού υποκειμενικό μέσο ? Προτιμώ να ακούω έναν άνθρωπο να μου λέει αυτές είναι οι αγαπημένες μου ταινίες και όχι αυτές πιστεύω πως είναι οι καλύτερες. Εκεί χρησιμεύει το σινεμά, καθώς έτσι μαθαίνω περισσότερα γι' αυτόν, τις ιδέες του, τις εμμονές του. Για να βρείς τις "αντικειμενικά καλύτερες" πρέπει να αποβάλλεις από μέσα σου συναισθήματα, προσωπικά βιώματα και αναμνήσεις και να βαθμολογείς σαν μηχανή. Αν λοιπόν αυτά τα αριστουργήματα φτιάχτηκαν για μηχανές τότε να το κλείσουμε το μαγαζί. Να κάψουμε τις μπομπίνες, να σπάσουμε και τα δισκάκια. Όσο βγάινουν τέτοιες λίστες αυτό θα πιστεύω αλλά δε μπορώ και εγώ να αντισταθώ στον πειρασμό του να τις χαζεύω.Από προχθές που έμαθα για τη λίστα του AFI, άρχισα να βρίζω πάλι για την ύπαρξη της αλλά και ταυτόχρονα να τη βλέπω και να τη ξαναβλέπω. Ανωμαλία ? Όχι, απλά σινεφιλία. Για να μη λέω άλλα και σας μπερδεύω ιδού η πρώτη δεκάδα της κωλολίστας και το link με όλες τις 100 (από τη usatoday γιατί το AFI θέλει register και μάλλον θα βαριέστε όλοι).
Δε ξέρω για σας, πιστεύω πως κανείς ποτέ δε θα καταφέρει να με πείσει για την ύπαρξη της Λίστας. Αυτής δηλαδή που θα αντιπροσωπεύει τους πάντες, θα έιναι δεκτή απ 'όλους. Ακόμη και να προσπαθούσαν κάποιοι αυτό το ακατόρθωτο εγχείρημα, πως ακριβώς θα έκριναν τη κάθε "μεγάλη" ταινία ? Το Ταξίδι στη Σελήνη του Melies για παράδειγμα ήταν κάτι το εξωπραγματικό πριν 105 χρόνια, σήμερα όμως πόσους συγκινεί ακόμη ? Είναι οι καινοτομίες της όταν κυκλοφόρησε ή η διαχρονικότητα της σημαντικότερος παράγοντας για την αξία μιας ταινίας ? Και άντε πες το ξεπερνάμε αυτό, πως ακριβώς θα υπάρξει αντικειμενικότητα σε ένα εξορισμού υποκειμενικό μέσο ? Προτιμώ να ακούω έναν άνθρωπο να μου λέει αυτές είναι οι αγαπημένες μου ταινίες και όχι αυτές πιστεύω πως είναι οι καλύτερες. Εκεί χρησιμεύει το σινεμά, καθώς έτσι μαθαίνω περισσότερα γι' αυτόν, τις ιδέες του, τις εμμονές του. Για να βρείς τις "αντικειμενικά καλύτερες" πρέπει να αποβάλλεις από μέσα σου συναισθήματα, προσωπικά βιώματα και αναμνήσεις και να βαθμολογείς σαν μηχανή. Αν λοιπόν αυτά τα αριστουργήματα φτιάχτηκαν για μηχανές τότε να το κλείσουμε το μαγαζί. Να κάψουμε τις μπομπίνες, να σπάσουμε και τα δισκάκια. Όσο βγάινουν τέτοιες λίστες αυτό θα πιστεύω αλλά δε μπορώ και εγώ να αντισταθώ στον πειρασμό του να τις χαζεύω.Από προχθές που έμαθα για τη λίστα του AFI, άρχισα να βρίζω πάλι για την ύπαρξη της αλλά και ταυτόχρονα να τη βλέπω και να τη ξαναβλέπω. Ανωμαλία ? Όχι, απλά σινεφιλία. Για να μη λέω άλλα και σας μπερδεύω ιδού η πρώτη δεκάδα της κωλολίστας και το link με όλες τις 100 (από τη usatoday γιατί το AFI θέλει register και μάλλον θα βαριέστε όλοι).
1. Citizen Kane, 1941.
2. The Godfather, 1972.
3. Casablanca, 1942.
4. Raging Bull, 1980.
5. Singin' in the Rain, 1952.
6. Gone With the Wind, 1939.
7. Lawrence of Arabia, 1962.
8. Schindler's List, 1993.
9. Vertigo, 1958.
10. The Wizard of Oz, 1939.
2. The Godfather, 1972.
3. Casablanca, 1942.
4. Raging Bull, 1980.
5. Singin' in the Rain, 1952.
6. Gone With the Wind, 1939.
7. Lawrence of Arabia, 1962.
8. Schindler's List, 1993.
9. Vertigo, 1958.
10. The Wizard of Oz, 1939.
Τέλος τα ίδια και χειρότερα θέλω να εκφράσω και για τους βαθμούς, τα αστεράκια και άλλα τέτοια περίεργα που βλέπουμε παντού. Υπόσχομαι πως μέσα εδώ τουλαχιστόν δε θα υπάρξει ποτέ βαθμός για ταινία.
......
......
......
......
......
Και τώρα για να κάνω λίγο τον κάφρο... Από τη λίστα προσκυνάμε 16, 9, 82 και 28. Αντιθέτως βρίζουμε το 4 (για όνομα του Θεού δηλαδή),19,100 (έλεοςςςς) και 71
8 σχόλια:
Όσο κι αν κατ' ιδίαν ο φίλτατος συνάδελφος nonick εξήγησε ότι εννοούσε ότι η 4η θέση είναι υπερβολική για το Οργισμένο Είδωλο (για να προλάβω τη μήνη και των υπολοίπων)... eίσαι απαράδεκτος ρε. Να σε πιάσει ο Jake και να σε σαπίσει.
Τεράστιο θέμα, όλο κι από κάπου θα το πιάνουμε, δεν μπορεί, κάποια στιγμή κάπου θα καταλήξουμε. Σε κριτήρια επιλογής αλλά και προσέγγισης του ενός στον άλλον - που (θαυμάσια) λες είναι και το σμαντικότερο.
Αν δεν βλέπεις σινεμά για να μάθεις (ανθρώπους, χώρους, εαυτό) νοιώθοντας δεν μοιάζει να έχει νόημα.
Η απλή δική μου άποψη είναι πως μια λίστα απεικονίζει μεν την ροή και την τάση της εποχής της, αλλά πέραν τούτου οφείλει να δικαιώσει την ύπαρξή της απεικονίζοντας το έργο της διαχρονικής σημασίας. Που καθορίζεται από την διαχρονική αναγνώριση της αποτελεσματικότητας των θεμάτων του και από την αισθητική του θέση στην ιστορία. Ποτέ όμως μόνο από την αισθητική του θέση - είναι η άποψή μου. Για τούτο ο Μελιές δεν μπορεί πια να κοσμεί μια τέτοια λίστα. (Αντίθετα σε λίστα σημαντικών ιστορικά ταινιών, θα έμπαινε πρώτο!)
Για τα καφρικά σου, είσαι ένα σκουλήκι που αμφισβητείς το 4, αλλά κάποια από τα σεβαστικά, σου γλυτώνουν τα εντόσθια.
Με (βρωμερή) εκτίμηση.
Άθλιε zubi σου ανοιγω ολόκληρο θέμα για τις λίστες (που ξέρω πόσο σου αρέσουν) και εσύ το μόνο που έχεις να πεις είναι για την αμφισβήτηση του Οργισμένου Ειδώλου ( που έλεος δηλαδή, όχι και τέταρτο ).
Φίλε Ηλία συμφωνώ και εγώ για το θέμα της διαχρονικότητας.Η μάχη με το χρόνο είναι η δυσκολότερη όχι μόνο στο σινεμά αλλά γενικότερα στις τέχνες. Επίσης δε βλέπω τις δικές σας καφροαπόψεις για τη λίστα - μη μου πείτε πως δεν έχετε
Ως γνωστόν εμείς nonick έχουμε ένα θέμα με το 6. Δεν το αγαπάμε. Επίσης με το 17. Το 24 (και το 25 μεταξύ μας) δεν το σχολιάζω καν. Αυτά με όσα δεν πάμε απ' τα "ψηλά". Θα έλεγα και το Tootsie στο 69.
Δεν έχουμε δει το 98 για να το κρίνουμε...
Μας άρεσε απ' την άλλη που το 21 είναι εκεί που είναι (και εις ανώτερα) που υπάρχει ο Spike Leeς και που απ' τα animation που έχουν αρχίσει να τα αγαπάνε πολύ στο AFI είναι μέσα τα απολύτως απαραίτητα: η Χιονάτη και το Toy Story. Προφανώς αποθεώνουμε πολλές απ' τις ταινίες.
Ζούμε για τη μέρα που θα πέσει το ανυπέρβλητο των αριστουργημάτων επειδή ξέρουμε ότι δεν κινδυνεύει από Νονούς και Καζαμπλάνκες, αλλά πτώση του Kane απ' τον άσσο σημαίνει ότι θα έχει βγει καλύτερη ταινία. Τα τρισέγγονά μας ίσως έχουν μια ελπίδα...
Απράδεκτο το σχόλιο για το Raging Bull. Μπορεί να μην είναι η 4η καλύτερη αμερικανική ταινία ever, αλλά είναι από τι ς πιο λαμπρές επιλογές της λίστας. Και όπως θα έλεγε ο Bobby "What's the matter with you? What's the matter with you? You bust my balls for a list?"...
Αριστούργημα...
Τα παρακάτω δεν έχουν θέση σε καμία λίστα ταινιών αξιώσεων:
13, 17,24,54,57,59,63,66,69,71,76 (ειδικά αυτό!), 83,84,86,89,91.
Θα συμφωνήσω με τα περισσότερα που λες, σίγουρα όχι πάντως με το Nashville του τεράστιου Altman ( τώρα που το θυμήθηκα κάποια στιγμή θα σας αναφέρω και μια ιστορία γι αυτον και για τον τρόπο που πέθανε ).
Το φανταζόμουν ότι δεν θα συμφωνούσες για το Nashville. Δεν αμφισβητώ το μέγεθος του Άλτμαν, αλλά τη συγκεκριμένη ταινία. Ίσως καποτε γράψω ποστ γι' αυτήν. Περιμένω με ενδιαφέρον την ιστορία σου!
Δημοσίευση σχολίου