Σάββατο 16 Ιουνίου 2007

The Prestige


Το Prestige, το τελικό θαύμα δηλαδή που κάνει ο ταχυδακτυλουργός ώστε να αφήσει τον θεατή τελείως αποσβολωμένο από το νούμερο του, δεν ήρθε ποτέ. Η ώρα άρχισε να κυλά πολύ αργά από ένα σημείο και έπειτα, τα κόλπα των 2 αντιπάλων δε προκαλούσαν πλέον κάποιο θαυμασμό και οι συνεχείς ανατροπές άρχισαν να μου φέρνουν στον νου το Wild Things, το οποίο τουλάχιστον κάποια στιγμή σε ξυπνούσε με το τρίο στο κρεβάτι.
Είχα να δω και αρκετό καιρό ταινία, τον Nolan τον έχω σε υπόληψη, ωραίο story, καλοί και οι πρωταγωνιστές, όλα φαίνονταν ωραία το απόγευμα. Όχι ότι ενοχλήθηκα στο τέλος, αλλά είμαι σίγουρος πως το πολύ σε μια εβδομάδα θα έχω ξεχάσει σχεδόν τα πάντα. Δύο ταχυδακτυλουργοί, πρώην συνεργάτες μάχονται για τη κατάκτηση της κορυφής προσπαθώντας όχι τόσο να βελτιώσουν το ρεπερτόριο τους, όσο να καταστρέψουν αυτό του αντιπάλου τους. Αθέμιτος ανταγωνισμός που οδηγεί στη καταστροφή, καλό ακούγεται αλλά κανένας υπαινιγμός για το σήμερα. Το χάσαμε λοιπόν αυτό. Μία ο ένας, μία ο άλλος σε θέση ισχύος, με κόλπα το ένα καλύτερα από το άλλο που όμως αντί να παρατείνουν την αγωνία αρχίζουν να προκαλούν βαρεμάρα. Συνοθύλευμα εξυπνάδων, εντυπωσιάζεται το κοινό και βγαίνοντας μάλιστα από την αίθουσα θα υποθέτει πως είδε και κάτι ψαγμένο. Απίστευτο αλλά το θίγουν και οι ίδιοι μέσα στη ταινία καθώς στην αρχή νομίζω ακούμε το εκπληκτικό “ Κόλπα που θα θαυμάσει το ευρύ κοινό και θα καταλάβει μόνο το υποψιασμένο”. Αν είναι να τους βγάλω το καπέλο – όχι σαν αυτό του Jackman που πολλαπλασιαζόταν – θα το κάνω για το ότι με προειδοποίησαν τελικά.
Η super duper ανατροπή του φινάλε έχει χάσει από τη μέση και μετά τη δύναμη της. Γίνεται ολοφάνερο ότι θα υπάρχει μια τέτοια και μάλλον πιο πολύ την περιμένεις για να τελειώσει η ταινία παρά για να ξαφνιαστείς. Ο Nolan μοιάζει να διεκπεραιώνει τη δουλειά που ξέρει να κάνει πολύ καλά, να τεμαχίζει τη δράση και να παίζει με το χρόνο. Η αλήθεια είναι πως δε χρειαζόταν και πουθενά αλλού, έκανε το καθήκον του, έδωσε περισσότερο εντυπωσιακή αύρα στη ταινία και μαζί και με το Batman που είχε κάνει πριν, φαντάζομαι πως θα αγόρασε και αυτός την έπαυλη που ονειρευόταν από μικρό παιδί. Κρίμα πάντως αν καταντήσει και αυτός διεκπεραιωτής, θα είναι μεγάλη απώλεια με τα λατρεμένα Following και Memento του παρελθόντος. Α, να μη ξεχάσω τον Bale που ως συνήθως έσκισε – μπράβο το παλικάρι – δείχνοντας να απολαμβάνει το ρόλο του.

5 σχόλια:

Ilias Dimopoulos είπε...

Φίλε, εμένα μου φαίνεται πως το αδίκησες, αν και σε βλέπω αρκετά κατασταλλαγμένο.
Έχω έναν αντίλογο στο "σπίτι" μου, όχι ιδιαίτερα καλογραμμένο, της το χρωστάω της ταινίας ένα καλύτερο κείμενο, αλλά εν πάσει περιπτώσει είναι μια άποψη.
Carry on...

nonickname είπε...

Ίσως η αγάπη για τον Nolan μ'έκανε κακό και αυστηρό άνθρωπο :). Τον προτιμώ να δίνει ρεσιτάλ, παίζοντας με απλά σενάρια παρά να χάνεται πίσω από φθηνά, "έξυπνα" τρυκ και ανατροπές

zubizabata είπε...

Πω τι μου θύμισες τώρα... (δεν το περίμενες ε;)

Όντως στο έχω πει κι εγώ ότι το μηδένισες κομματάκι :s

ΠΑΝΟΣ είπε...

Εμένα μου άρεσε πάντως, αρκετά.

Μάλλον πολύ.

Άκης Καπράνος είπε...

Τα τρικ του δεν είναι φτηνά. Δηλαδή, δεν είναι τρικ. Και τα σενάρια του ουδέποτε υπήρξαν απλά.

Δεν θέλω να ακουστώ μάλαξ, αλλά τσέκαρε τα κείμενα του Ηλία και, ίσως και το δικό μου, στα blogs μας, και απάντησε αναλόγως, να κάνουμε έναν πιο ουσιαστικό διάλογο.